کنار آشیانه تو آشیانه می کنم
فضای خانه را پر از ترانه می کنم
کسی سوال میکند برای چه زنده ای؟
و من برای زندگی تو را بهانه می کنم.
دروووووووووووووووودی دوباره.
بلخره کنکور من تموم شد تا اعلام نتایج من راحتی به وبلاگ میرسم .
پس فعلا بدرووووووووووووود.
وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونان که بایدند
نه باید ها...
مثل همیشه آخر حرفم
و حرف آخرم را
با بغض می خورم
عمری است
لبخند های لاغر خود را
در دل ذخیره می کنم :
باشد برای روز مبادا !
اما
در صفحه های تقویم
روزی به نام روز مبادا نیست
آن روز هر چه باشد
روزی شبیه دیروز
روزی شبیه فردا
روزی درست مثل همین روزهای ماست
اما کسی چه می داند ؟
شاید
امروز نیز روز مبادا باشد !
* * *
وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونانکه بایدند
نه باید ها...
هر روز بی تو
روز مبادا است !
غـزل بهانـه مانـدن دلیل بی تابـــی دلـم گرفـتـه تو امشـب چقـدر نـایابی
منم مزاحم هر شب بهانــه می گیرم مرا که وقـف توام از چه در نمی یابی؟
دوباره جوهرشب روی دفتـرم لغزید چرا چو ماه در ایـن آسـمان نمی تـابی؟
هنوز منتظرم شب ز نیمه هم رد شد به زیـر نـور پر از التـهـاب مهـتـابی
چــرا بـرای سفــر تا نهایــت دریــا اسـیر وحشت توفان و موج و گردابی؟
همیـشه آخر شعرم تو را صدا کردم دوبـاره هم نـشـنـیدی گمان کنم خوابی
کشـیدمت غـزلک سـاده مثل دریاها به روی وسـعـت دل با مدادکـی آبـی
حامد عباسیان