Love Poem

دوست شعر

Love Poem

دوست شعر

خلوت یک شاعر

 

کاش در دهکده عشق فراوانی بود

توی بازار صداقت کمی ارزانی بود

کاش اگر گاه کمی لطف به هم میکردیم

مختصر بود ولی ساده و پنهانی بود

کاش به حرمت دل های مسافر هر شب

روی شفاف ترین خاطره مهمانی بود

کاش دریا کمی از درد خودش کم میکرد

قرض می داد به ما هر چه پریشانی بود

کاش به تشنگی پونه که پاسخ دادیم

رنگ رفتار من و لحن تو انسانی بود

مثل حافظ که پر از معجزه و الهام است

کاش رنگ شب ماهم کمی عرفانی بود

چقدر شعر نوشتیم برای باران

غافل از آن دل دیوانه که بارانی بود

کاش سهراب نمی رفت به این زودی ها

دل پر از صحبت این شاعر کاشانی بود

کاش دل ها پر افسانه نیما می شد

و به یادش همه شب ماه چراغانی بود

کاش اسم همه ی دخترکان اینجا

نام گلهای پر از شبنم ایرانی بود

کاش چشمان پر از پرسش مردم کمتر

غرق این زندگی سنگی و سیمانی بود

کاش دنیای ما شبی از این شبها

غرق هر چیز که می خواهی و میدانی بود

دل اگر رفت شبی کاش دعای بکنیم

راز این شعر همین مصرع پایانی بود



 

                                                                                                          مریم حیدرزاده



 


                  


 

                                                                                                                                                        





                                                                             

مقدمه

 

بنام باغبانی که گلهای صبر و شکیبائی را می پروراند

با خنده ای که در حریر زندگی شکوفهای محبت و عاطفه را بارور می سازد

نگار گری که نقش زندگی را چنان زیبا نگاشت

تا باری دیگراسطوره ی پر معنای سکوت را بر دیدگان ما آزین بندد

و به نام آن که در زندگی یادش می کنم به نوازشی و پس از مرگ به طلب آمورزشی

 

راستش خودم نفهمیدم چه طور شد که این وبلاگ را راه اندازی کردم .تصمیم به این کار هم نداشتم ولی به پیشنهاد دوست خوبم دیوید در ساعت 30 / 4 روز دوشنبه 30 خرداد 84 این وبلاگ راه اندازی شد.(راستش اون وقتم خیلی خوابم می یومد)

حالا که من این وبلاگ را راه اندازی کردم شاید بتوانم حرف های دلم را در اینجا بیان کنم و گوشه ای از ذهن خوانندگان این وبلاگ را بدزدم همچنین سعی می کنم با نوشتن حرف دل دوستانم و اشعار و داستانهای آنها یک خاطره شیرین را از خواندن این وبلاگ به جا بگزارم .

این وبلاگ از این تاریخ که آغاز شد سعی می شود حرفهای کاملا خودمانی و دوستانه زده شود هر کس مطلبی بخواهد در این وبلاگ بنویسد کافیست فقط به من میل بزند.مطلب به اسم خود او در اینجا نوشته می شود.

راستی درسته که بیشتر مطالب این وبلاگ بر می گرده به شعر وداستان ولی همیشه به این صورت نیست و مطالب دیگر نیز در آن استفاده می شود.

به هر حال این وبلاگ راه اندازی شد البته نمی دانیم تا چه اندازه در آن موفق باشیم به هر حال سعی میکنیم برای هر چه بهتر کردن وبلاگ و رضایت خواننده آن.

در آخر هم از تمامی دوستان خوبم که من را در راه اندازی این وبلاگ کمک کردن ودر آینده نیز کمک می کنند کمال تشکر را دارم.