پری کوچک بی آسمان ساده گی تو اینجا غریبه است ، تن کاغذی ات را دست بارانی این کلمه های بی مفهوم خواهد شکست
 .خطی را گم کرده ای ،ابتدایی را یافته ای ،اما باز هم مانند همیشه تکرار پاکی در آیینه ها معکوس است.

دیده گانت را مبند که اینجا اگر به تیغ سیاهی از رو به رو مجازاتت کنند به سان قانون شکنی طلوع خورشید در شب تیره تنهای من
 است .

این جا مرده گان قصه می سازندو مرگ حماسه ها را تا مرز دوزخ سرخ می خواند.تک ستاره های خشکیده باوری چون من عاقبت
 تنفس این خاک مسموم هستند.خورشیر طلایی ات آبی دیگری را طلب می کند.

تا اسیر قانون خاکستر نیستی ،شعله دیگری را ترنم کن


                                                                        ساسان